Bir Gün İstanbul'daGünlerden bir gün İstanbul'daSabah oldu eşya ışıdıBahçedeki horoz öttüHorozun öttüğünü duyuncaTürkü tutturduBir çiçek keyfine göre...İşler bu yola döküldü mü,İnsanoğlu durmazYatağımdan kalktımKahvaltı ettimGeceden kalma ne varsaCeketimi giydiğim gibiSokağa çıktımBir rüzgar esti hafiftenSonra durduYağmur çiseliyecek gibi olduBir tramvaya atladımDoğru parka gittimSıranın birinin üstüneUzandımGökyüzünü seyrettimGökyüzü de bir türkü söylediGökyüzünün türküsü deHorozunkine, çiçeğinkine uygunduÖylesine maviydi gökyüzüÖylesine derinÖylesine sonsuzAma bıkılıyordu gökyüzündenKalktım kahveye uğradımBir çift söz ederim dedimAhbap aradımBulamadımBulamayıncaElim şakağımdaDüşünmeye vardımDerken öğle olduİş yerleri boşaldıCümle halkın karnı acıktıBen de acıktımBir köfteci dükkanına girdimKöfteler kızardıkçaOrtalığı bir duman sardıBir soğan kokusuÖğleden sonra da geçti aynı minval üzreYalnız bir aralıkBir sevda yaşadım düşümdeBüyük bir caddeden geçerkenBir kadın görünce balkondaSaçları alabildiğine sarıydıBugüne dekGörmediğim acaip kuşlar havalanıyorduSabahlığındaSevdalandım düşümdeO benden habersizAkşam gelecek aşığınaHazırlandı durdu aynasındaGönlü sevdayla dolanlarınSon uğradıkları meyhaneBir yudum aldım daKendimi buldum kocaman bir denizdeNelerin unutulup gittiği nelerinİzi bile görünmeyen gemilerinAkşamları sokakları dolduran serinlikBir kahvecininKahvesinin bahçesini suladığıAnı hatırlattı banaBütün gün taban teptimİçimde bitkinlikAkşamı ettim